Ik probeer me het jaar 2006 voor de geest te halen, maar kan me niet herinneren dat ik toen een boterham minder at dan nu of dat ik anderszins in financiële nood zat.
Ik heb makkelijk praten; we werken allebei, verdienen met dat werk allebei geen enorme bedragen (daarvoor zitten we in de verkeerde sectoren), maar hebben genoeg om het goed te hebben, een fijn dak boven ons hoofd (dat dan wel steeds minder waard wordt, maar na een fikse reparatie wel waterdicht is!), we kunnen het ons permitteren de kinderen te ondersteunen bij hun studie, hebben geld voor onze hobby’s en kunnen ons met enige regelmaat een uitstapje of etentje buiten de deur veroorloven. Als er een aantal procenten af moet van ons salaris, dan zijn het vooral die laatste zaken waar we best in kunnen minderen zonder dat we elke cent hoeven omdraaien.
Ik realiseer me dat dat plaatje heel anders is als je met een laag inkomen (of uitkering) moet rondkomen of je baan verliest. Dan komt de crisis heel hard aan.
De regering kan dan wel roepen dat ze de zwaksten in de samenleving ontzien: de waarheid is wel even anders. Hoe lager je inkomen, door wat voor oorzaak dan ook, door een opeenstapeling van maatregelen komt dat lage inkomen flink onder druk te staan.
Merette heeft een Wajong-uitkering. Voordat die wordt uitbetaald wordt daar haar ‘eigen bijdrage AWBZ’ afgetrokken. Ze woont immers in een AWBZ-instelling met zorg en verblijf. Dat betekent dat Zozijn verantwoordelijk is voor haar zorg en begeleiding én voor haar levensonderhoud: wonen, eten en drinken.
Tot voor een aantal jaren geleden kan Merette extra kosten; bril, eigen bijdrage AWBZ, eigen bijdrage (orthopedische) schoenen enz. aftrekken van de belasting. Omdat ze niet voldoende belasting betaalt (te laag inkomen) krijgt ze een deel ‘terug’ via de TBU (Tegemoetkoming Buitengewone Uitgaven). Afhankelijk van haar kosten is dat jaarlijks ergens rond de € 1500. Dan bedenkt de (toenmalige) regering dat er te veel mensen dure brilmonturen aftrekken die ze heel goed zelf kunnen betalen en dat dat niet reëel is. Ik ben het daar helemaal mee eens; als ik een duur Chanelmontuur wil, hoeft de belastingbetaler daar niet aan mee te betalen. Dat kan ik best zelf. En als ik minder geld heb, kies ik voor een goedkoper modelletje. Maar er wordt niet naar inkomen gekeken, dus ook Merette kan die bril niet meer aftrekken.
En die eigen bijdrage AWBZ en de andere zaken die Merette mag aftrekken? Daar heeft Den Haag ook wat op gevonden: te weinig mensen maken gebruik van de TBU, das is niet eerlijk, dus vanaf dat moment krijgt iedereen het automatisch. Niemand gaat er op achteruit, en je hoeft er in het vervolg niks meer voor te doen, is dat niet handig? Heel handig. Alleen…Merette krijgt nu ineens € 300 per jaar. Nu is rekenen nooit mijn sterkste kant geweest, maar ergens in mijn hoofd zegt iets dat er toch een verschil van zo’n € 1200 zit tussen deze twee getallen. En niet in Merettes voordeel…
De jaren erna wordt haar uitkering niet veel hoger, de eigen bijdrage AWBZ wel. Vorig jaar houdt ze maandelijks nog € 515 over. Dat klinkt heel behoorlijk, maar dat valt nog wel tegen. Want daarvan moet ze nog haar zorgverzekering betalen, elke maand ongeveer € 125 aan Zozijn (voor waskosten, extra begeleiding, iets lekkers in het weekend, een uitstapje, vervoer, persoonlijke verzorging (een goede crème in een koude winter zodat haar wangen niet stuk gaan, iets voor aften die ze regelmatig heeft, silk pleisters omdat haar huid gewone pleisters niet verdraagt, biergist in de hoop dat ze minder last heeft van steenpuisten, goeie shampoo en conditioner om haar haar netjes te houden ) en één keer per jaar een weekendje op stap met haar huisgenoten), kleding, (eigen bijdrage) schoenen, eigen bijdrage ziektekosten (die ze altijd moet betalen, want die komt bij haar orthopedische schoenen op), pedicure, bril en kapper. Ze moet sparen voor de inrichting van haar kamer, want als de tv kapot gaat of de vloerbedekking zal er toch nieuwe moeten komen. Als ik alles voorzichtig bereken houdt ze € 61 per maand over voor een cadeautje, een keer een dvd of een spelletje en om te sporten. Maar dan komt er een nieuw overzicht van haar eigen bijdrage AWBZ. Die gaat met ruim € 70 per maand omhoog. De Wajong wordt geïndexeerd met wel € 12 bruto.
Op haar bankrekening deze maand zal € 455 worden gestort, € 60 minder dan vorige maand. Een korting van veel meer dan 10%. En dan hebben we het nog niet over de verhoging van de ziektekostenverzekering en de eigen bijdrage daarvan die ze in 2012 moet betalen.
Met dank aan de regering, die blijft volhouden dat ze de zwaksten in de samenleving ontziet. Maar welke groep mensen is er dan nog zwakker dan mensen met een verstandelijke beperking? Ik weet het wel: deze groep mensen zal nooit een – financiële – bijdrage leveren aan onze maatschappij. Integendeel: ze kósten alleen maar geld.
Maar betekent dat dan dat we ze de kans moeten ontnemen om nog een beetje mee te kunnen doen in deze maatschappij? Want daar draait het zo wel op uit. En daar word ik buitengewoon boos en verdrietig van…
2 opmerkingen:
Ik vind dit zo erg. Mensen als Mariette bieden anderen veel. Maar veel mensen zien dat niet. bij mens zijn hoort namelijk dat je je menselijkheid, zoals mededogen, zorgen voor een ander en kunnen genieten van de spontaniteit, het plezier dat onbelemmert is net als dat van een kind en de unieke bijdrage van Mariette. Als je alleen naar een mens kijkt op basis van wat hij of zij de maatschappij financieel oplevert of kost, kijk je verkeerd. Je verhardt dan je hart, je verliest je menselijkheid langzamerhand en wordt erger dan het ergste roofdier. Je verliest wat van datgene dat jou jou maakt. Maar veel mensen zijn al afgestompt en zien dat niet, zien niet dat leven vanuit ego, vanuit jezelf ten koste wat het ook kost te beschermen, jezelf innerlijk veel armer en leger maakt. Je verkleint je kans op verwondering en echte blijdschap, echte vreugde, je krijgt nare gedachtes, gebrek aan vertrouwen en je voelt je beklemt maar ben je er vaak niet bewust van.
Ik vind dit zo erg. Mensen als Mariette bieden anderen veel. Maar veel mensen zien dat niet. bij mens zijn hoort namelijk dat je je menselijkheid, zoals mededogen, zorgen voor een ander en kunnen genieten van de spontaniteit, het plezier dat onbelemmert is net als dat van een kind en de unieke bijdrage van Mariette. Als je alleen naar een mens kijkt op basis van wat hij of zij de maatschappij financieel oplevert of kost, kijk je verkeerd. Je verhardt dan je hart, je verliest je menselijkheid langzamerhand en wordt erger dan het ergste roofdier. Je verliest wat van datgene dat jou jou maakt. Maar veel mensen zijn al afgestompt en zien dat niet, zien niet dat leven vanuit ego, vanuit jezelf ten koste wat het ook kost te beschermen, jezelf innerlijk veel armer en leger maakt. Je verkleint je kans op verwondering en echte blijdschap, echte vreugde, je krijgt nare gedachtes, gebrek aan vertrouwen en je voelt je beklemt maar ben je er vaak niet bewust van.
Een reactie posten